Ogólnie cel dzisiejszej wycieczki był całkiem inny, ale wiadomo jak to jest, tam coś się zmodyfikuje, dorzuci, tutaj odejmie i wychodzi całkiem coś innego. Ogólnie miałem z Gosią dostać się do Myśliborza, ale podczas postoju na krokodylowej stacji w Renicach obejrzeliśmy mapę i czemu by nie dostać się do Myśliborze nieco naokoło. Nawigacja poszła w ruch i poprowadziła nas bardzo malowniczą drogą wzdłuż jezior. Rewelacja.
Były to dla nas całkowicie nowe tereny, a zachwyt nie miał końca. Pamiętam jak kiedyś pojechaliśmy szlakiem rowerowym wzdłuż jeziora z Pszczelnika do Dolska i bardzo byłem zaskoczony malowniczością terenu. Tutaj było podobnie, a słońce, pojawiająca się zieleń jeszcze to potęgowały. W przyszłości pewnie jeszcze nie raz tutaj wrócimy. Może odkryjemy jeszcze lepsze drogi.
W miejscowości Sitno pojawił się problem, bo droga, która miała nas poprowadzić dalej znajdowała się na prywatnym terenie i przywitała nas brama z ostrzeżeniami. Trzeba było kombinować i tak zakombinowaliśmy, że wylądowaliśmy w McDonaldzie przy S3. Ostatecznie zaryzykowaliśmy z jedną z polnych dróg, która pozwoliła ominąć prywatne włości i wróciliśmy na nasz szlak. Trochę po wertepach przez pola, ale potem szok… autostrada równiutka jak stół, czyli droga pożarowa nr 4.
Kolejne miejscowości mijały szybko i Myślibórz coraz śmielej pojawiał się na horyzoncie.
Po tułaczce po Pojezierzu Myśliborskim dotarliśmy do naszego celu, czyli Myśliborza. Oczywiście przerwa na lody i to nie jedne, bo co będziemy sobie żałować. Przetestowaliśmy dwie konkurencyjne lodziarnie i powrót do domu już bez kombinatorstwa.
W nogach trochę już kilometrów było, a Gosia przecież ostatnie 12 godzin spędziła w pracy. To jest dopiero wytrwałość, mi by się nie chciało :p
Nie przesadzaj. Lokatora na ambonie aż tak bardzo się nie przestraszyłam :p Aczkolwiek zależało mi na nieuszkodzonym tyłku 🙂