Przez ostatnie dni bardzo dokucza wiatr, który zawiewa od Rosji i jest bardzo, ale to bardzo zimny i dość silny. Gdy temperatura wydaje się plusowa, to odczuwalna jest nawet w granicach -8 stopni Celsjusza. Trzeba więc było oszukać naturę i trochę pokombinować.
Pomysł był taki, aby wykorzystać warunki i pojechać w kierunku Witnicy, a nawet i dalej. Potem już lasem przebijać się w stronę Gorzowa Wlkp. dzięki czemu unikniemy silnych podmuchów. Plan nakreślony i tak też go realizowaliśmy. Wykorzystaliśmy trochę dróg leśnych, którymi lubię jeździć, ale przez te wielkie, zmarźnięte koleiny to jazda wcale nie staje się przyjemna, ale nawet i trochę niebezpieczna, bo łatwo można zaliczyć kontakt z podłożem… prawda??
Nasze dalej od Witnicy zakończyło się w Mosinie. Tego samego dnia, jak odwiedziliśmy wioskę odbywała się też uroczystość rocznicowa upamiętniająca amerykańskich pilotów bombowca B-17, którzy zginęli na tamtych terenach w 1945 roku. Przy obeliksie złożone zostały kwiaty, a potem dalsza część imprezy przeniosła się do sali wiejskiej.
Później czekały nas leśne dukty, kilometry uciekały, a my walczyliśmy z podjazdami i wspomnianymi wcześniej koleinami. Zaprowadziłem też Gosię na „Siedem zakrętów”, bo nigdy nie mięliśmy okazję tam razem być, ale się okazało, że miejsce jest jej znane… dziwne, że pamięta 😉 Szkoda, że przez rozjechaną drogę to nie da się tam już tak fajnie rozpędzić… eeech…
Nie wiem, czy to wiatr zelżał, czy już my tak byliśmy nakręceni, że przestał na przeszkadzać, ale postanowiliśmy jeszcze nieco dorzucić kilometrów i już przy sztucznym świetle wrócić do domu.