Co roku Jednoślad Drezdenko wspólnie z Dynamo Krzyż Wielkopolski organizują Rajd dla wytrwałych. Może kiedyś zima w lutym była bardziej sroga i nazwa miała wtedy sens, ale czy aby teraz na pewno? Nic bardziej mylnego…
Ranek zapowiadał się całkiem fajnie. Co prawda wiatr dalej dokuczał i dla nas byłby sprzyjający w drodze do Krzyża. Gosia jednak była po nocce w pracy i zdecydowaliśmy się na spokojniejszy wariant, czyli pociąg. Na dworcu wita nas Leszek, potem dołącza Rafał, a na końcu Kasia z Wielenia. Taka skromna grupa rusza spod fontanny w Krzyżu na miejsce, gdzie dołączą do nas cykliści z Drezdenka. Potem wszyscy razem zmierzamy do Zieleńca, gdzie czeka nas ognisko.
Wiata znajdowała się niestety na otwartej przestrzeni i akurat zaczęło padać i tak padało bez końca. My jednak skupiliśmy się na pieczeniu kiełbas i zajadaniu się smalcem 🙂
W ruch poszły pokrowce, kurtki przeciwdeszczowe i wszystko inne, co nie przemaka. Czas wracać. My postanowiliśmy zakręcić nieco kółko i wrócić w okolice Krzyża. W zasadzie z grupą, który przyjechaliśmy to także wróciliśmy.
Rajd dla wytrwałych stał się rzeczywiście dla wytrwałych. Jak po godzinie 11 zaczęło padać to tak już padało do końca. Powrót pod wiatr, a on nie pomagał, gdy ubranie jest przemoczone. Co jakiś czas się tylko zatrzymywaliśmy, aby wycisnąć wodę z rękawic, bo przesiąknęły całkowicie. No i tak się tułaliśmy do domu. Gosia myślała o tym, jak ciepło jest pod kołderką, a ja czy w końcu przestanie padać. No i przestały… gdy już znajdowaliśmy się niemal co w Gorzowie.